Πρώτη μας “καλησπέρα” από Αγγλικού εδάφους, καθώς οι διακοπές στην Ελλάδα έλαβαν τέλος και έχω πλέον επιστρέψει στα κρύα, εδώ και ένα τετραήμερο. Επέλεξα να μην γράψω μετά το παιχνίδι απέναντι στην Ούλκερ. Όχι λόγω θυμού ασφαλώς, αλλά γιατί σε προηγούμενα κομμάτια ανέφερα εκτενέστατα τι μπορούμε και τι πρέπει να περιμένουμε από αυτό το υλικό, απέναντι σε ομάδες που κάνουν ...τα βασικά. Πόσο μάλλον, αν οι μετρημένες στα δάχτυλα του ...κουλού χεριού ποιοτικες μονάδες μας δεν τραβήξουν. Ναι ξέρω, ο Ίβκοβιτς είναι τόσο χαζός που χτίζοντας την ομάδα δεν είδε πως της λείπει τεσσάρι (σε πιο κοντό έχουμε και τον Κeselj) με σουτ. Έτσι δεν είναι;;;
Ότι ο Ολυμπιακός επικράτησε (πριν λίγο) του Άρη με αυτόν τον τρόπο το θεωρώ ευτυχέστατη συγκυρία. Ο αγώνας θυμίσε αρκετά προηγούμενα παιχνίδια στο άδειο ΣΕΦ με ομάδες υποδεέστερες (όχι τόσο σε ταλέντο, όσο σε «κιλά» και πρεστίζ) ...σε κάποια απ’τα οποία έχει γίνει ήδη αναφορά. Ποιο το νοήμα λοιπόν να τα ξαναλέμε; Μόνο τα ονόματα αλλάζουν. Αν πρέπει να αναφέρω μια διαφορά, αυτή έχει να κάνει με τον χαρακτήρα όλης της ομάδος, η οποία δείχνει να μπαίνει πιο συνειδητοποιημένα «στο πετσί του ρόλου». Δείχνει να μην θέλει να χάσει τον πρώτο εν Ελλάδι τίτλο - αυτόν που πανηγυρίσαμε ξημέρωμα 13ης του μηνός) - από δικές τις μαλακίες. Άλλο “διάθεση” όμως ...άλλο “ποιότητα” ...κι άλλο “ταλέντο”!
Κι επειδή ξέρω πως κάποιοι «φίλοι» θα ανοίξουν τροπάρι περί στήριξης(τάχα μου δήθεν) αν αναφερθώ σε λάθη, παραλείψεις σκόπιμες και μη, “αταλαντοσύνη” και ξεφτίλες ...το κόβω εδώ. Βλέποντας και τον τίτλο του κομματιού άλλωστε καταλαβαίνετε πως δεν έχω τέτοια πρόθεση. Λίγες ώρες μετά το παιχνίδι με τους Τούρκους ένα παληκάρι, ονόματι Sada, μου έστειλε ένα ΓΡΑΜΜΑ σε ηλεκτρονική μορφή. Ένα ξεφύλλισμα της πολυταξιδεμένης ζωής του. Μιας ζωής που χάραξε δίπλα στον μπασκετικό Ολυμπιακό.
«Θα το στείλω και αλλού, μα θέλω κι εσύ να το δημοσιεύσεις έστω κι αργά!» μου έγραψε. Συγκινήθηκα! Ίσως να φταίει που και εγώ βρίσκομαι τώρα εκτός Ελλάδος και συμπάσχω ...μα είμαι σίγουρος και έσεις θα νιώσετε το ίδιο...
Ιούνιος 1998 - Γκρενόμπλ...
Με ξύνουν λίγο τα αρχίδια μου, είναι και αυτό το γαμοξενύχτι από χθές που μ’εχει κάνει χάλια. Το Τζενάκι από μέσα να μου ζαλίζει τον έρωτα επείδη πετάω τις γόπες στο πάτωμα. Δε γαμιέται, θα την σουτάρω! Την βαρέθηκα την χαρχάλω. Λέω να κάνω έναν καφέ να ξενερώσω και ανοίγω παράθυρο. Ξάφνου βλέπω πολλά χελιδόνια στον ουρανό μεταναστεύουν. Τι υπέροχο θέαμα ...σαν αυτό που μόνο ο μπασκετικός Ολυμπιακός μπορεί να προσφέρει.
Τα χρόνια περνούν, η ζωή συνεχίζεται. Σουφλί, Αλαμάνα, Χογκ Κογκ, Πόρτ Βέιλ, Δράτσα, Γκοδαλλός, Λέρος. Μόνο η αγάπη για τον μπασκετικό Ολυμπιακό μένει άσβεστη. Αυτή η εκπληκτική ομάδα που γαμιέται με κάθε δυνατό κι αδύνατο τρόπο σε Ελλάδα και Ευρωλίγκα. Την ίδια στιγμή το κωλοποδόσφαιρο έχει πάρει για τα καλά τα πρωτεία. 6-1 στο αεκ, 4 στα βαζέλια και στον παοκ. Τζιοβάννι, Καρεμπέ, Ζέτεμπεργκ, Αλεξανδρής, Τζόλε ...μα εγώ εκεί κολλημένος στο μπάσκετ. Αυτό με σφυρηλάτησε! Αυτό με μαγεύει!
Πάω στην τουαλέτα θυμούμενος ωραία χρόνια. Το ‘36 στη Ζυρίχη. Ρίχνω ένα γρήγορο χέσιμο και αναπολώ αυτήν την φοβερή ομάδα που έκανε τους προεδράρες μας τους Γαύρους να γαλουχηθούν στα κόκκινα. Τον Στηβ-Στηβ - τα μπούτια σου Στήβ - Γιατζόγλου. Τον Διάκουλα, τον Καστρινάκη, τον Μπαρλά ..όλα αυτά τα ιερά τέρατα. «Είναι λογικό να διαλέξεις να’σαι Γαύρος λόγω του Γιατζόγλου» σκέφτομαι. Επιχείρημα που στέκει! ...Μου’ρχεται κόψιμο.
Πορτ Βέιλ, δυο χρόνια μετά…
Πηγαίνω έναν περίπατο να ταϊσω τα περιστέρια ...όμως οι πάπιες στέκονται ανυπόφορες δίπλα μου. Τους πετώ ψωμί με φόλα. Θυμάμαι Κρις Μόρρις, Μπλου Έντουαρτς, Χόλιγουντ Ρόμπινσον, Ξανθό! Σκούζουν κι οι πάπιες που τον φόρεσαμε στο βάζελο ...ή μήπως που κατάπιανε τη φόλα;; Λίγο πιο δίπλα ο Μπατίστ βαράει σούτια στις γυμνές του φλέβες. «Κάποτε θα’ρθω Ελλάδα και θα τα γαμήσω όλα» μου λέει ρουφώντας τη μυτούλα του. Κουνάω το κεφάλι μου ειρωνικά.
Λιέγη 2002...
Τα χρόνια περνούν. Η ομάδα πόλο σηκώνει ευρωπαικό. Η ομάδα ποδοσφαίρου φέρνει το έκτο, έναν χρόνο αργότερα 7στα7, τίτλοι ξανά και ξανά ...αλλά ποιος χέζεται! Ειλικρινά στα αρχίδια μου! Το μπασκετάκι να’ναι καλά. Θυμάμαι σκηνές απείρου κάλλους ...τον Γιαννουζάκο 800 κιλά αηδεία να κατεβάζει την μπάλα, υστέρα από 12 τσίζμπεργκερ και 5 κιλά παϊδάκια στου Κουμπούρα. Ένα αεράκι μου γνέφει στ’αυτάκι. Μου’χει λείψει η αγάπη, στα μαλλιά μου ένα χάδι, μια βολτίτσα στη λιακάδα, ένας καλός μου φιλενάδος. Να μ’έχει κάνει ο Γιόσκο Καφετζής Ολυμπιακό ...δεν το θεωρώ απίθανο!
Έναν χρόνο μέτα Έλλάδα να δίνω εισαγωγικές. Βλέπω στο “Μagic” την Όλγα με βυζιά ...βαράω μια «πηχτή» και συνεχίζω το διάβασμα. Χρόνια αγνά, ανώθευτα, μπασκετικά. Η Μαίρη αδυνατεί να καταλάβει ότι δεν μπορώ να πάω τον μικρό Γιαννάκη στο λούνα παρκ. Έχω άλλες έννοιες. Σκέφτομαι τον «Δράκο» της Νικαίας, που στα 36 του πήγε στον βάζελο, σήκωσε «κούπα με ταμπλό» και αναγνωρίστηκε. Σκέφτομαι Αντόνιο Μοράλλες. Τον Μήτσο “το παιδί-χταπόδι και ξιφία” του Ηρακλή! Κάποτε θα πάει κι αυτός βάζελο να γίνει Τζόρνταν.
Στον βάζελο μου είπανε, είναι ο καθηγητής του μπάσκετ Ζοτς. Να τον βλέπεις και να στέκεις αποβλακωμένος(Νίλσεν). Παρακολουθώ μια προπόνηση του. Είναι πραγματικά δουλευταράς. Κώλοι παχιοί να σπρώχνουν ο ένας τον άλλον. Βλέπω σάκους, βλέπω γάντια, επικαλαμίδες και τέιπ. Όλα τα είδα - όλα τα είδα και υπηρέτησα και την μαμά πατρίδα.
Ο Γαύρος ο μπασκετικός εκεί να με κάνει να τρέχω κοντά του. Τι κι αν ο Σωλήνας με τα χόμπιτ πιτσιλάνε αδιακρίτως. Τι κι αν έχoυν κάνει τον Αγγελόπουλο άλογο. Παιδιά- διαμάντια, παιδιά-δαμάλια να φτύνουν και να αφήνουν συναδέλφους τους ανάπηρους ...κι εγώ απόψε στην Χαϊδελβέργη να αναζητώ εσένα Πηγή που έφυγες δίχως αντίο.
Στην μπάλα 12 στα 14. Και τι να λέει ρε αδερφέ. Εγώ τρελαίνομαι να βλέπω αρχηγάρα κόκκινη Θόδωρα Παπαλουκά, να ποτίζει μέχρι τελευταίας ρανίδος του αιματός του τον έφηβο τον δαφνοστεφανωμένο. Ηδονίζομαι να βλέπω τον γόη τον Μπουρούσαρο να δείχνει 10 δάχτυλα ...χωρίς να ξέρει γιατί ούτε ο ίδιος. Μ’αρέσει ο κατακόκκινος Βασιλόπουλος με κροτάφους που ξεκινούν απ΄το φρύδι! Τον σκέφτομαι όταν μελετάω “Εικονική Αντικατασκοπική Φυσιολατρεία”. Τον σκέφτομαι και στο γραφείο. Αυτός κάνει για 10 Βελίτσκοβιτς. «Σιδερένιος να’ναι. Το παιδί είναι μάλαμα. Γαμπρό σου να τον κάνεις»” Μου λέει η κυρα-Ευτέρπη. Γελάω ευτυχισμένος...
Κι αν έκλεινα τα μάτια μου εδώ, Τρουά, Μασσαλία ..Λεβερκούζεν λίγο έξω απ’ το σταθμό θα’ μουν ευτυχισμένος!
Με σεβασμο,
Sada.
Νόμίζω μάγκες πως τα λόγια είναι περιττά. Συγκινούμαι κι εγώ που τα ξαναδιαβάζω! Ξύπνησαν μνήμες! Α ρε Sada τι μας έκανες!
Υ.Γ : Όποιος κατάλαβε σε ποια πόλη βρίσκεται αυτή τη στιγμή ο Sada κερδίζει δωρεάν εισιτήριο για το final4 της Βαρκελώνης! (Ναι, και στους 8 θα πάμε άνετα ...και την πρόκριση θα κλέψουμε μετά. Δείτε λίγο Ντούντα, δείτε και πως είναι οι άλλοι! Λίγο πιο στα μουλωχτά θα γίνει η δουλειά βέβαια ...όπως πήγε να την κάνει ο Γκέρσον πέρσι! Όπως την κανάνε και τα Γιουγκοσλαβάκια για Παρίσι!)
Υ.Γ 2 : Μια παρατήρηση: Αν η ομάδα των Καστρινάκη, Γιατζόγλου, Μπαρλά και Διάκουλα που σήκωσε δυο πρωταθλήματα δεν ήταν ικανή να εμπνεύσει τους τότε πιτσιρικάδες σύμφωνα με τον φίλο ...φανταστείτε τι ζημιά έχουν κάνει οι άκουποι και αμπάσκετοι στα τωρινά μικρά παιδιά. Που - σημειωτέον - οι γονείς τους δεν έχουν λεφτά για ξόδεμα!
Υ.Γ 3 : Θέλω να γράψω κάτι για τις μεταγραφές του χειμώνα στο ποδόσφαιρο. Κυρίως για ξεκάρφωμα. Βλέπεις αν σου κολλήσουνε την στάμπα του μπασκετικού ...δύσκολα ξεπλένεις τη ρετσινιά χοχοχοχο!
Υ.Γ 4 : «Λίγος ο κόσμος στο παιχνίδι με τον Άρη» θα λενε κάποιοι. «Και με την Ούλκερ είχε κενά στην ευθεία και στα πέταλα. Ας επιστρέψει ο κόσμος στο γήπεδο!» κάπως έτσι επιμένουν να κλαίγονται ορισμένοι. Προσέξτε μόνο μην γίνει πράξη η επθυμία σας. Γιατί όταν το γήπεδο γεμίσει από ΕΜΑΣ ...τότε θα μείνετε απ’έξω εσείς, που ξεμείνατε μαζί με τις αράχνες, προ Ολυμπιάδας του‘04. Θα ξαναγίνει ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ αυτό το πράμα(θέλουν δε θέλουν μερικοί) ...και τότε σας κόβω να ψάχνετε άλλη ομάδα να «παρακολουθείτε»!
Υ.Γ 5 : Σάρας λεβέντη μου, σε νιώθω. Είναι ταλαιπωρία να’χεις γυρίσει 4 χώρες σε λιγότερο από ένα εξάμηνο. Ελλάδα - Ισραήλ - Λιθουανία - Τουρκία ...Υπάρχουν όμως και χειρότερα – ρώτα και τον Sada τον πολυταξιδεμένο! Δεν φταίμε εμείς που ο Μπαλτούτσι έφαγε πόρτα απ’ την διοίκηση μας ενώ έσυ έκανες ΤΟΝ ΠΟΥΣΤΗ να μείνεις Ελλάδα και να φορέσεις τα ερυθρόλευκα... όταν είδες πως οι νάνοι δεν σου ανανεώνουν! Δεν κερδίζεις κάτι με το να μας κάνεις τον πίθηκο! Εσύ ο πανάξιος πράσινος πολυτροπαιούχος και να βγάζεις τέτοιο κομπλεξ! Το πολύ-πολύ να σε εκτιμήσουν λίγο παραπάνω τα βαζελοπρόβατα. Ναι κοριτσάρες μου, ναι μαλάκες μου ναι, για πίεση στον βάζελο ακούστηκε η περίπτωση του Σάρας σε εμάς ...ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΠΑΝΟΥΛΗ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου